Εκπαιδευτικέ, κάνεις τη σημαντικότερη δουλειά και θες και να αμείβεσαι;

 Η ημέρα του Εκπαιδευτικού έχει καθιερωθεί από την UNESCO να είναι η 5^η Οκτώβρη εκάστου έτους. Οι ευχές δίνονται από πολλούς άλλα μοιάζουν τυπικές, ψυχρές και για δώρο ούτε κουβέντα. Από την άλλοι και εμείς οι εκπαιδευτικοί δεν έχουμε καμία διάθεση να γιορτάσουμε. Οι λόγοι είναι πολλοί. Το μόνο σίγουρο είναι ότι η ελληνική κοινωνία μπορεί πολύ εύκολα να αποθεώνει το ρόλο των εκπαιδευτικών και ταυτόχρονα να τον υποβαθμίζει τόσο πολύ. Αυτή η παράλογη σχέση της κοινωνίας με τους εκπαιδευτικούς, η τόσο γεμάτη με αντιφάσεις, είναι το αντικείμενο αυτού του κειμένου. Μια σχέση  που είναι ταυτόχρονα σχέση στοργής αλλά και σχέση οργής.

Είναι γνωστό ότι οι αντιλήψεις της ελληνικής κοινωνίας είναι, έτσι και αλλιώς, γεμάτη αντιφάσεις. Για τα περισσότερα των θεμάτων, για τα μικρά και τα μεγάλα. Όμως το θέμα που φιγουράρει διαχρονικά στις πρώτες θέσεις ως εκείνο για το οποίο φάσκει και αντιφάσκει πιο πολύ είναι οι απόψεις της για τους εκπαιδευτικούς:

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ 

Ούτε μικρό πανεπιστήμιο, ούτε παιδική χαρά, ούτε επιχείρηση. Ένα σχολείο που είναι μόνο σχολείο

Τα τελευταία χρόνια όσον αφορά τον πολύπαθο χώρο της εκπαίδευσης επικρατεί ένας παροξυσμός μεταρρυθμίσεων, προτάσεων και διαλόγων για την παιδεία. Αν υπάρχει μια κοινή λέξη που τα χαρακτηρίζει όλα αυτά αυτή είναι σίγουρα η ατολμία. Οι εκάστοτε πολιτικές ηγεσίες του υπουργείου παιδείας, όλες ανεξαιρέτως, επιχειρούν να αλλάξουν το «γράμμα της παιδείας» αλλά καμία δεν τολμά ούτε καν να αμφισβητήσει το «πνεύμα της παιδείας». Αυτός είναι και ο λόγος που διαρκώς διαπιστώνουμε ότι «όλα τριγύρω αλλάζουνε κι όλα τα ίδια μένουν».

Αυτές λοιπόν οι προτάσεις για αλλαγές στο χώρο της Παιδείας, όπως η πρόσφατη πρόταση «Γαβρόγλου» για το Νέο Λύκειο καθώς και οι πρόσφατες δηλώσεις στη ΔΕΘ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης κου Κ. Μητσοτάκη σχετικά με το σχολείο-επιχείρηση που ονειρεύεται,  αποδεικνύουν ένα πράγμα: ότι το σχολείο χρησιμοποιείται ως οτιδήποτε άλλο πέρα από αυτό που θα έπρεπε εξ ορισμού να είναι. Χρησιμοποιείται είτε ως χώρος πειραμάτων ,με τους μαθητές να παίζουν το ρόλο των πειραματόζωων, είτε ως χώρος που εκτελούνται οικονομικά συμβόλαια. Ένα σχολείο που έχει έναν καθαρά μορφωτικό ρόλο, απαλλαγμένο από όλα αυτά τα ζιζάνια που το πνίγουν, είναι το ζητούμενο. Ένα σχολείο που είναι μόνο σχολείο….

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΟ ΑΡΘΡΟ ΕΔΩ ή  ΕΔΩ ή ΕΔΩ