Δευτέρα 28 Αυγούστου 2017

Θα ψαλιδίσουν μαθήματα ορίζοντάς τα ως «επιλογής» (και ακολουθώντας το παράδειγμα της 2ης ξένης γλώσσας)

Το κείμενο αυτό δεν είναι ειδικό, που αφορά δηλαδή κατά κύριο λόγο τους κλάδους των καθηγητών Γαλλικών και Γερμανικών που είναι επιφορτισμένοι  με τη διδασκαλία της 2ης ξένης γλώσσας (ως μάθημα επιλογής) στην πρωτοβάθμια και στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Αφορά όλους τους κλάδους και χρησιμοποιεί τη 2η ξένη γλώσσα ως παράδειγμα με εμφανή πλέον την πιθανότητα να γενικευθεί και στα άλλα μαθήματα.   
ΘΕΣ ΝΑ ΚΟΨΕΙΣ ΩΡΕΣ ΣΕ ΕΝΑ ΜΑΘΗΜΑ; ΟΡΙΣΕ ΤΟ ΩΣ «ΕΠΙΛΟΓΗΣ» ΜΕ ΠΟΛΛΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ ΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΥ ΤΜΗΜΑΤΟΣ

Δεν μου αρέσει να κινδυνολογώ αλλά αν ρίξετε μια ματιά στις προτάσεις του υπουργείου Παιδείας για το νέο Λύκειο όπου τα  μαθήματα στη Β΄ και στη Γ΄ Λυκείου θα είναι πολύ λιγότερα και όπου τα περισσότερα από αυτά θα είναι μαθήματα επιλογής θα καταλάβετε τι εννοώ. Βλέπετε, ένας πολύ πειστικός τρόπος για να εξοικονομείς θέσεις καθηγητών είναι να ορίζεις τα μαθήματα ως επιλεγόμενα και να λες: «λυπάμαι δεν σχηματίστηκε τμήμα» μετατοπίζοντας την ευθύνη στους μαθητές που δεν επέλεξαν το μάθημα και τις συνέπειες στους καθηγητές που απλά στάθηκαν άτυχοι. Ένας τρόπος διαχείρισης του εκπαιδευτικού προσωπικού είναι να δίνεται στους μαθητές η δυνατότητα επιλογής των μαθημάτων που θέλουν να διδαχθούν ενώ ταυτόχρονα η επιλογή τους αυτή ( βάζοντας ένα σωρό προϋποθέσεις σχηματισμού τμήματος) να μεθοδεύεται, ώστε κάποια τμήματα να παραγεμίζουν και κάποια άλλα να μην πιάνουν το όριο σχηματισμού. Αυτό πρακτικά σημαίνει σχηματισμό πολύ λιγότερων τμημάτων και ψαλίδιση πολλών θέσεων καθηγητών. Πρόκειται για μια ακόμα λογιστικού τύπου τεχνική στα πλαίσια του «εξορθολογισμού». Εξάλλου είναι πλέον κοινό μυστικό ότι στην προσπάθεια εξοικονόμησης πόρων το υπουργείο Παιδείας δεν έχει κανένα πρόβλημα να υποβαθμίζει την ποιότητα της παρεχόμενης εκπαίδευσης.  
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ  ή  ΕΔΩ

Τρίτη 1 Αυγούστου 2017

Οι Πανελλαδικές αρκεί που είναι αδιάβλητες και ας έχουν έλλειμμα αντικειμενικότητας, αξιοπιστίας, διακριτότητας και εγκυρότητας

Οι υποστηρικτές της άποψης ότι οι Πανελλαδικές εξετάσεις πρέπει να εξακολουθήσουν να είναι το απόλυτο κριτήριο εισαγωγής των μαθητών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση στηρίζουν την επιχειρηματολογία τους κυρίως στο ότι είναι αδιάβλητες (υπό την έννοια ότι δεν υπάρχει περιθώριο παράνομης πράξης όπως διαρροής των θεμάτων, αντιγραφής από μαθητές κατά την εξέταση, εύνοιας κατά την βαθμολόγηση των γραπτών κ.λ.π). Έχουν όμως ποτέ αναρωτηθεί ότι ο υπερτονισμός αυτής της ιδιότητας (αδιάβλητες) είναι έμμεσος υπαινιγμός ότι εμείς οι Έλληνες είμαστε τόσο διεφθαρμένοι που το μόνο που έχει σημασία όσον αφορά τις εισαγωγικές εξετάσεις είναι η ύπαρξη ενός αδιάβλητου συστήματος, γιατί αλλιώς είναι πολύ πιθανό να λάβουν χώρα παράνομες πράξεις για να ευνοηθούν κάποιοι μαθητές έναντι άλλων; Ακριβώς το ίδιο σκεπτικό εκφράζουν και στην αντίρρηση τους να μετράει και ο βαθμός των καθηγητών του σχολείου στα μόρια εισαγωγής, κάτι που παρεμπιπτόντως εφαρμόζεται στην συντριπτική πλειοψηφία όλων των υπόλοιπων χωρών. «Αν μετράει ο βαθμός των καθηγητών του σχολείου τότε θα αρχίσουν οι πιέσεις και τα λαδώματα» υποστηρίζουν. Αυτό όμως είναι ή δεν είναι κατάφωρη κατηγορία εναντίον του συνόλου των καθηγητών αλλά και των γονέων;

Με αυτόν τον τρόπο λοιπόν δημιουργείται ένα κλίμα του τύπου «μη τυχόν καταργήσουμε τις Πανελλαδικές εξετάσεις γιατί δεν υπάρχει κανένα άλλο σύστημα τόσο διαφανές». Το σκεπτικό όμως αυτό τελικά παίρνει την μορφή εκβιαστικού διλήμματος που έχει ως αποτέλεσμα να μην τίθεται κανένα θέμα αμφισβήτησης των Πανελλαδικών εξετάσεων ακόμα και αν δεν πληρείται κανένα από τα χαρακτηριστικά που οφείλει να έχει μια καλή αξιολόγηση: η αντικειμενικότητα, η εγκυρότητα, η διακριτότητα και η αξιοπιστία. Στο παρακάτω κείμενο παρουσιάζονται μερικές αληθινές ιστορίες μαθητών-υποψηφίων Πανελλαδικών εξετάσεων οι οποίες ενισχύουν την άποψη ότι οι Πανελλαδικές εξετάσεις δεν ικανοποιούν σχεδόν καμία προϋπόθεση μιας καλής αξιολόγησης. ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟΥ ΑΡΘΡΟΥ ΕΔΩ ή ΕΔΩ  ή ΕΔΩ