Η wannabe αριστούχος της αξιολόγησης

Η ιστορία σου είναι πολύ παλιά ιστορία .Σε παρακολουθώ χρόνια τώρα που υφαίνεις τον ιστό σου και κεντάς πάνω του τα προικιά σου. Από τότε που ήσουνα μια σταλιά μαθήτρια . Στις φωτογραφίες όσο πέρναγαν τα χρόνια άλλαζε η ανάλυση, σα να φαινόταν καθαρότερα αυτό που είσαι. Φόραγες πάντα εκείνο το ίδιο το χαμόγελο ,της επιτυχίας. Αυτά που κράταγες στα χέρια σου επίσης αλλάζανε . Πότε ήταν ένα απουσιολόγιο, ένας έπαινος , ένα αριστείο ,το proficiency και το πτυχίο. Θυμάμαι τι μάχη έδωσες ειδικά για τη σημαία .Τότε που έβγαλες τον ίδιο βαθμό με την Blerta .Έλεγες ότι δεν θα  άφηνες ποτέ το ιερό μας σύμβολο στα χέρια μιας ξένης , μιας μετανάστριας και ταυτόχρονα μας υπενθύμιζες  ότι  η δική σου έκθεση για το ρατσισμό ήταν εκείνη που είχε επιλεγεί  να διαβαστεί στη βουλή των εφήβων.
Μάζευες παράσημα και όταν κοιταζόσουν στον καθρέπτη ένιωθες υπέροχα ,μόνο τότε. Στην αρχή τα αυτοκόλλητα και τα Α  ,μετά τα ¨20¨ αργότερα τα ¨10¨και τώρα θέλεις το ¨100¨.  

ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΤΗ ΣΥΝΕΧΕΙΑ   ΕΔΩ   ή   ΕΔΩ    ή   ΕΔΩ    ή   ΕΔΩ