Ξέρετε πόσο κόσμο έχω ακούσει τώρα τελευταία να λέει
απεγνωσμένα το εξής :<Κουράστηκα .Δεν αντέχω άλλο .Θέλω να φύγω.>
Άλλος θέλει να πάει σε ένα νησί-κατά προτίμηση στην άγονη
γραμμή-, να ζει χωρίς internet,κινητό,σκοτούρες,Πρετεντέρηδες και τρόικες.Να ανοίξει ένα ουζερί και να την
περνάει μπέικα.
Άλλος μου λέει ότι θα τα πουλήσει όλα και θα επιστρέψει στο
χωριό,στο σπίτι που γεννήθηκε όπου θα ζει παράγοντας μέλι και λάδι.Α ναι μην
ξεχάσω το κοτέτσι και το μποστάνι που πάντα συμπληρώνουν την εικόνα .
Άλλος θέλει να βγεί στη σύνταξη από τα 50 του και να
πατήσει τον επαγγελματικό του διακόπτη
σε μια ηλικία που κατά τους ειδικούς είναι η πιο γόνιμη.
Κάποιοι άλλοι πάλι θέλουν να φύγουν μετανάστες σε άλλη γη σε
άλλα μέρη έχοντας πιστέψει ότι εκεί τους περιμένει καλύτερη μοίρα.
Πολλοί θέλουν να κλείσουν τα μαγαζάκια τους ,τις μικρές
επιχειρήσεις παρόλο που κάτι βγάζουν
γιατί δεν αντέχουν την ανασφάλεια.
Δυστυχώς υπάρχουν και αυτοί που αποφασίζουν να φύγουν τελείως
από όλα δίνοντας τέλος στη ζωή τους .Γιατί;
Υπάρχει και μια μεγάλη μερίδα που τους έχει πάρει από κάτω και
παραμένουν αδρανείς και φευγάτοι μέχρι
,μαγικά,να αλλάξουν τα πράγματα από μόνα τους.
Δηλαδή όπου φύγει φύγει.Για μπάστα ρε παλικάρια.Για που το
βάλατε ορέ;Κατανοητά τα ζόρια είναι. Αλλά ποιός
θα κρατήσει Θερμοπύλες; Κανείς δεν περισσεύσει και τίποτα δεν έχει τελειώσει.
Θα κάνουμε τη χάρη αυτών που μας κατατρέχουν να το βάλουμε στα πόδια; Γιατί εάν
δεν είναι φυγή όλα τα προηγούμενα τότε τι είναι, στάση ζωής;
΄΄Κάντε υπομονή και ο ουρανός
θα γίνει πιο γαλανός΄΄ Ε λοιπόν
προσωπικά δεν μου αρέσει καθόλου αυτός ο στίχος.Δεν τον χώνεψα ποτέ μου ρε
παιδί μου.Τέλος η υπομονή.Ωρα για Δράση.Αντιδράστε. Ενεργοποιηθείτε
,Διεκδικήστε.Ονειρευτείτε.Απαιτήστε.Ζητήστε βοήθεια αν τη χρειάζεστε .Μοιραστείτε.
Οργανωθείτε.Σηκωθείτε στα πόδια σας.Ρισκάρετε. Δουλέψτε. Νοιαστείτε για τους
άλλους. Ενωθείτε.Θυμώστε… κυρίως θυμώστε. Stay angry not sad. Και στις επόμενες εκλογές πηγαίνετε να ψηφίσετε
και ,αφού πάτε, ψηφίστε με την καρδιά σας αυτή τη φορά.
Στυλώστε τα πόδια στο χώμα
και μην κάνετε σε κανέναν τη χάρη να του αδειάσετε τη γωνιά.Βάλτε πλάτη
για τα παιδιά σας και για τους ανθρώπους που αγαπάτε.Οταν αύριο ακούσετε την
αναπόφευκτη ερώτηση :<Τι έκανες στο πόλεμο πατέρα;>να μπορείτε να απαντήσετε ,χωρίς να
χαμηλώσετε το βλέμμα:< Ημουν εκεί>
Πάλι μου ήρθε στο μυαλό αυτός ο στίχος με την υπομονή.Αλλά
είπαμε υπομονή τέλος.
Στο κάτω κάτω ο ουρανός της χώρας μας θα είναι πάντα γαλανός.Πιο
γαλανός δεν γίνεται.Αρκεί να σηκώσουμε λίγο το βλέμμα…….Αλλιώς κάποιοι άλλοι που τον εποφθαλμιούν
φοβάμαι ότι θα τον χαίρονται κιόλας .Θα τους τον χαρίσουμε;
Δ.Τσιριγώτης .Φυσικός
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου